தற்போதுள்ள 44 தொழிலாளர் சட்டங்களை மாற்றும் நான்கு தொழிலாளர் மசோதாக்களை அறிமுகப்படுத்த இந்திய அரசு முடிவு செய்துள்ளது. ஊதியங்கள் தொடர்பான மசோதா ஏற்கனவே மத்திய அமைச்சரவையால் அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளது, மேலும் இது தற்போதைய நாடாளுமன்ற கூட்டத்தொடரில் முன்வைக்கப்படும். ஊதிய மசோதா தொழிலாளர் பரிந்துரைகள் தொடர்பான தற்போதைய சட்டங்களை உட்படுத்தவும், முழு நாட்டிற்கும் குறைந்தபட்ச ஊதியத்தை நிர்ணயிக்க மையத்தை செயல்படுத்தவும் முயல்கிறது. அறிமுகப்படுத்தப்படவிருக்கும் மற்ற மூன்று மசோதாக்கள் சமூக பாதுகாப்பு, தொழில்துறை பாதுகாப்பு மற்றும் நலன்புரி மற்றும் தொழில்துறை உறவுகள். ஊதியங்கள் குறித்த சட்டம் 1936, குறைந்தபட்ச ஊதியச் சட்டம், 1948, போனஸ் செலுத்தும் சட்டம், 1965 மற்றும் சம ஊதியச் சட்டம், 1976 ஆகியவற்றை மாற்றும். இருப்பினும்,ரத்து செய்யப்படுவது தொடர்பாக செய்தித்தாள் ஊழியர்களிடையே பெரும் கவலை உள்ளது. பணிபுரியும் பத்திரிகையாளர்கள் மற்றும் பிற செய்தித்தாள் ஊழியர்கள் (சேவை நிபந்தனைகள்) மற்றும் இதர ஏற்பாடுகள் சட்டம், 1955.உழைக்கும் பத்திரிகையாளர்கள் சட்டம் குறித்து நாம் உணர்ச்சிவசப்பட்டு பரிசீலிப்போம். இது 65 ஆண்டுகால சட்டமாகும், இது தகவல் புரட்சியின் தற்போதைய சூழ்நிலையில் எந்தவொரு பொருத்தத்தையும் கொண்டிருக்கவில்லை. ஒரு செய்தித்தாள் துறையில் பல செயல்கள் உள்ளன என்பதை இங்கே தெரிந்து கொள்ள வேண்டும், அவை பொருந்தும். எடுத்துக்காட்டாக, தொழில்துறை தகராறு சட்டத்தின் கீழ் தொழிலாளர் நீதிமன்றத்தில் ஒரு சர்ச்சை பிரிவு 3 (1) எஃப் என எழுப்பப்படுகிறது; தொழில்துறை தகராறு சட்டம், 1947 (1947 இன் 14) இன் விதிமுறைகள், தற்போதைக்கு நடைமுறையில் இருப்பதால், துணைப்பிரிவு (2) இல் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள மாற்றங்களுக்கு உட்பட்டு, பணிபுரியும் பத்திரிகையாளர்களுக்கு பொருந்தும், அல்லது தொடர்புடையது அந்தச் சட்டத்தின் அர்த்தத்திற்குள் இருக்கும் தொழிலாளர்களுக்கு அவை பொருந்தும். ஆசிரியர் விஷயத்தில் ஆறு மாத சம்பளத்தையும், மற்றொரு வேலை செய்யும் பத்திரிகையாளரின் வழக்கில் மூன்று மாதங்களையும் வழங்குவதற்கான உழைக்கும் பத்திரிகையாளர் சட்டத்தின் பிரிவு 3 (2) தவிர, மற்ற அனைத்து ஊழியர்களும் பிரிவு 25 எஃப் பிரிவு தொழில்துறை தகராறுகள் திரும்பப் பெறும் நேரத்தில் சட்டம், மற்ற துறைகளில் ஊழியர்களுக்கு ஐந்தாண்டு சேவையை முடித்த பின்னர் கிராச்சுட்டி பெற உரிமை உண்டு, ஆனால் பத்திரிகையாளர்களைப் பொறுத்தவரை இது பத்து ஆண்டுகள் ஆகும். ஒரு பத்திரிகையாளருக்கு கிடைக்கக்கூடிய ஒரே நன்மை அவர்களின் வேலை நேரத்துடன் தொடர்புடையது, அங்கு அது ஆறு மணி நேரம் நிர்ணயிக்கப்பட்டுள்ளது, ஆனால் அது செய்தித்தாள்களால் பின்பற்றப்படுவதில்லை. ஊடகவியலாளர்கள் மற்றும் பிற செய்தித்தாள் ஊழியர்களின் ஊதியத்தை திருத்துவதற்கு அவ்வப்போது ஊதிய வாரியங்களை அமைப்பதற்கு அரசாங்கத்திற்கு அதிகாரம் அளிக்கும் ஊதிய திருத்தம் விஷயத்தில் மட்டுமே வேலை செய்யும் பத்திரிகையாளர்கள் சட்டம் வேறுபட்டது. ஆனால் ஊதிய வாரியங்களின் பரிந்துரைகளை செயல்படுத்துவது ஒரு இமயமலைப் பணியாகும். எனவே, அனைத்து நடைமுறை நோக்கங்களுக்காகவும் உழைக்கும் பத்திரிகையாளர்கள் சட்டம் பயனில்லை என்பதை நிரூபித்துள்ளது. செய்தித்தாள் அலுவலகங்களில் பொருந்தக்கூடிய பிற சட்டங்கள்: தொழிற்சாலைகள் சட்டம், கடைகள் மற்றும் நிறுவனச் சட்டம், போனஸ் சட்ட சட்டம் மற்றும் வருங்கால வைப்பு நிதி சட்டம் போன்றவை. ஏற்கனவே ஏராளமான சட்டங்கள் உள்ளன, அவை பத்திரிகையாளர்களுக்கு பொருந்தும். எனவே, உழைக்கும் பத்திரிகையாளர்கள் சட்டத்தில் கண்ணீர் சிந்துவதற்குப் பதிலாக, மற்ற அனைத்து நீரோடைகளையும் சேர்ந்த அனைத்து ஊடக ஊழியர்களையும் உள்ளடக்கும் வகையில் இந்தச் சட்டத்தில் விரிவான திருத்தம் செய்ய வேண்டும் என்ற கோரிக்கை இருக்க வேண்டும். உழைக்கும் பத்திரிகையாளர் சட்டம் சுய் ஜெனரிஸ் என்பதில் எந்தவிதமான லாபமும் இல்லை, ஏனெனில் ஒரு உழைக்கும் பத்திரிகையாளரை மற்ற துறைகளின் தொழிலாளர்களுடன் ஒப்பிட முடியாது. ஆனால் வேலைகள், சரியான ஊதியங்கள் மற்றும் ஓய்வூதியம் மற்றும் சமூகப் பாதுகாப்பு போன்ற ஓய்வூதியத்தின் பிற நன்மைகளுக்கு உத்தரவாதம் இல்லாத வேறுபாட்டைக் கொண்டிருப்பதன் பயன் என்ன? உழைக்கும் பத்திரிகையாளர்கள் சட்டத்தில் விரிவான திருத்தம் செய்வதற்காக தொழிலாளர் மற்றும் தகவல் மற்றும் ஒளிபரப்பு அமைச்சகத்திற்கு அரை டஜன் கடிதங்களை ஐ.எஃப்.டபிள்யூ.ஜே எழுதியுள்ளார். தற்போதைய பத்திரிகைக் குழுவை பிரதிநிதித்துவக் கதாபாத்திரங்களின் ஊடக கவுன்சிலுடன் மாற்றுவதன் மூலம் கலைக்கப்பட வேண்டும் என்றும் ஐ.எஃப்.டபிள்யூ.ஜே கோரியுள்ளது. ஆகையால், உலகெங்கிலும் தொழிலாளர் காட்சி மாறியுள்ளதோடு, புதிய ஊடகங்கள் தகவல்களைப் பரப்புவதை மாற்றியமைக்கும் சூழ்நிலைகளில் அவர்களுக்கு எப்படி, எது சிறப்பாகச் செய்ய முடியும் என்பதை தீவிரமாக பரிசீலிக்குமாறு அனைத்து ஊடக ஊழியர்களையும் ஐ.எஃப்.டபிள்யூ.ஜே அழைக்கிறது. லுடைட் தொழிற்சங்கங்கள் இன்னும் நேரப் போரில் சிக்கித் தவிக்கின்றன, ஆகவே, WJ சட்டத்தைத் தக்க வைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்ற அவர்களின் நியாயமற்ற வற்புறுத்தலால் திசைதிருப்பப்படுவதில் எந்த அர்த்தமும் இல்லை. பேச்சு மற்றும் கருத்துச் சுதந்திரம் மற்றும் அச்சு, மின்னணு மற்றும் இணையத்திலிருந்து அனைத்து ஊடக நபர்களையும் உள்ளடக்கிய ஊதிய மசோதாவைக் கையாளும் இந்திய அரசியலமைப்பின் பிரிவு 19 (1) இன் உத்தரவாதத்திற்கு நாம் வலியுறுத்த வேண்டும். இறந்த சடலத்தை ஒருவரின் மார்போடு நெருக்கமாக வைத்திருப்பதில் எந்த அர்த்தமும் இல்லை, ஏனெனில் தற்போதைய உழைக்கும் பத்திரிகையாளர்கள் சட்டம் ஏற்கனவே சிதைந்துவிட்டது மற்றும் அச்சு ஊடகத்தின் ஊழியர்களின் வாழ்க்கையை மிகவும் மூச்சுத் திணறச் செய்வதன் மூலம் துர்நாற்றம் வீசுகிறது. உறுப்பினர்களின் கருத்துக்கள் அழைக்கப்படுகின்றன, இதனால் நிறைய பத்திரிகையாளர்களை மேம்படுத்துவதற்கான கோரிக்கையை நாங்கள் செய்யலாம். பர்மானந்த் பாண்டே பொதுச்செயலாளர், ஐ.எஃப்.டபிள்யூ.ஜே K.Aaudhulla தேசிய செயலாளர், ஐ.எஃப்.டபிள்யூ.ஜே
